Releighvallen
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Petra
18 Oktober 2006 | Suriname, Paramaribo
De Raleighvallen zijn representatief voor een typisch Midden-Surinaams heuvellandschap met hoog drooglandbos als dominante vegetatie. Daarnaast komen ook kleine stukken zwampbos, drasbos, lianenbos, savannebos en bergsavannebos voor.
Van vrijdagochtend tot maandagmiddag ben ik daar geweest.
Om half 7 s’ochtends werd ik opgehaald bij mijn huis door de groep waarmee ik ging. Ik ging s’ochtends op de Petra stijl uit mijn bed, dat betekent natuurlijk te laat en alles nog op het laatste moment, ik was net mijn broodje pindakaas aan het eten toen ik mijn naam hoorde, oh shit, dus ik ging snel mijn tas pakken en tanden poetsen. Ik was klaar voor vertrek, we reden naar het vliegveld waar ons vliegtuigje stond te wachten. Het was zo een vliegtuig waarvan de wielen niet inklappen (jaja). We moesten eerst alle bagage wegen en onszelf voordat we het vliegtuig in mochten. We waren met een groep van 20 mensen (het hele huis van Daphne, wat andere familieleden en ik). In het begin zag ik er een beetje tegenop aangezien ik bijna niemand kende, maargoed. De vlucht was oké, beetje bumpy maar wel spannend, helaas zaten mijn oren tijdens de vlucht alsmaar dicht en als ik slikte ging het ook niet weg, best irritant, maar toen ik uitstapte vergat ik het meteen. Wat een mooi gebied en wat een andere wereld. We werden door de gidsen begeleidt naar onze hut, de bedden waren heel goed, klamboe hing er gelukkig al, en er was ook een gewone wc en douche. Het eerste wat we deden was de kreek induiken want het was erg warm, en het zag er zo uitnodigend uit. Daar hebben we de halve dag gelegen, heerlijk gerelaxt en genoten van de natuurgeluiden, wat aasgieren, en vogels die vrolijk kwekten, ahum. Daarna hebben we een boswandeling gemaakt met de gids van ongeveer twee uur, dat was leuk, de gids wist alles te vertellen over de planten en dieren. Ik was eigenlijk best wel moe geworden dus toen we thuis kwamen ging ik even slapen, daarna natuurlijk eten, het was echt super lekker.
Lilly kookte gedurende de trip, ze kon het echt zo goed, lekker Surinaams, zoals nasi met kip, soato soep, bruine bonen met kip, broodjes met warme kip. Eigenlijk alles met kip. Maar ik hou ervan. S’avonds ging ik met een meisje van de groep, Sandra, even op zoek naar kodakmomentjes, maar toen kwamen we de gidsen tegen die in een boot zaten, toen zijn we daar bij gaan zitten en een beetje gaan kletsen. Ze waren erg aardig, er was een jongen die een beetje dronken was, hij dronk de Borgoe (rum) gewoon puur, hij zat naast me en ik viel bijna uit de boot van de dranklucht, maargoed, ik heb wel gelachen om hun.
De volgende dag was erg zwaar; we gingen de Volzberg beklimmen.Vlakbij het Foengoe-eiland loopt een 7,5 km lang voetpad naar de Voltzberg. De wandeling is pittig in de tropische warmte. De tocht naar de Voltzberg voert voornamelijk door hoog drooglandbos, een bostype met en grote verscheidenheid aan planten. Eerst loop je op een bospad, dit pad stopt bij de voet van de Voltzberg (245 m), waarna de steile beklimming naar de top volgt.
De gids ging gewoon op zijn slippers de berg beklimmen, maar wij gingen natuurlijk wel op onze schoenen. Het was ongeveer twee en half uur naar de voet van de berg lopen door het bos, nu was dit niet de hele tijd plat, maar steeds omhoog en weer omlaag en overal liggen boomstronken en takken (duh?) dus dat was ook al best zwaar. Maargoed, daar aangekomen waren we bij de voet van de berg, dan moesten we nog driekwartier klimmen om de top te bereiken. Het was echt heel steil, de berg is een rots, dus op het einde is het gewoon heel zwaar en schuin, ik was helemaal buiten adem en viel bijna dood neer toen ik er was. Toen pas keek ik om mij heen en zag het uitzicht, het was adembenemend, het was super en zo hoog. Ik ben er gaan zitten en gaan genieten, ondertussen ging ik ook eten en drinken en bijkomen van de tocht, ik viel alweer bijna in slaap. Maar daar kwam natuurlijk ook een einde aan, en de gids deelde ons mee dat het tijd werd om terug te gaan, dus dat betekent weer helemaal terug lopen, en dalen is niet leuk, misschien nog wel moeilijker dan een steile wand. We moesten weer twee en een half uur terug lopen, het was op het einde wel zwaar, maar we moesten even doorzetten. Het enige nadeel was dat we met een grote groep waren dus er waren mensen die gewoon een goed en stevig looptempo hadden en er waren groepen die wat langzamer liepen. In het begin was er één gids dus we moesten af en toe wachten op de groep achter ons (ik zat natuurlijk in de voorste groep). Op de terugweg waren er twee gidsen dus toen konden we goed doorlopen.
S’avonds lekker gegeten en gedronken wederom met de gidsen, ik was met Sandra en Tuija, de rest van de groep bleef in de hut
Sandra, Tuija, ik en de drie gidsen zijn op de rotsen gaan liggen toen het donker was en zijn we naar de sterren gaan kijken, ik wilde graag een vallende ster zien, we hebben er wel anderhalf uur gelegen en er ongeveer 10 gezien, althans, ik heb er vier gezien de rest van de sterren heb ik gemist “daar is er 1” ..…. “huh, wat?”.
Het was best koud s’avonds, maar de rotsen waren nog erg warm vanwege de zon die er de hele dag opscheen, dus ik werd wel lekker opgewarmd.
Later zat in onze hut zat een spinnennest en niet zomaar één, het waren namelijk allemaal vogelspinnen, en dit zijn geen shorty’s maar ze zijn harig en groot, en ze laten zich soms gewoon naar beneden vallen vanaf het plafond, dat was namelijk al een paar keer gebeurd. Gelukkig sliep ik niet vlakbij het nest en ik had mijn klamboe helemaal in mijn matras ingestopt, dus ik hoopte maar dat het goed zou gaan.
Zondag zijn we naar de moederval geweest, dit een grote waterval. Tegen de tijd dat we er waren was de batterij van mijn camera leeg, typisch geval van een beetje jammer. Maar dat mag de pret niet drukken, het was ongeveer driekwartier door het regenwoud lopen en toen waren we er. Helaas is het nu de droge periode in Suriname dus het water stond laag. We hebben even gelegen en gezwommen, dit was leuk. Ik voelde me weer best moe worden, mijn ogen werden zwaar, dus ben ik even op een rots gaan liggen, en weg was ik. Het was heel geestig want ze tikten op mijn been om mij te waarschuwen dat we gingen, ik schrok een beetje wakker. Tuija vroeg aan de gids of we niet terug konden zwemmen (met zwemvesten) i.p.v. weer terug lopen. Hij vond het een goed idee.
We zijn lekker terug gedobberd met af en toe een best harde stroming, toen kwamen we terecht bij een afgelegen strandje, daar hebben we even gelegen met zijn allen en (hoe kan het ook anders) bruin geworden.
Daarna weer teruggekeerd naar de hut waar we een beetje hebben gedronken en gekletst. De gidsen hadden geen goed licht in één van hun hutten dus hadden ze een tv aangezet op sneeuw, en dit moest dan als licht functioneren? Ik heb erom gelachen, wij alledrie.
Op de laatste dag hebben we niet veel bijzonders gedaan, beetje gezwommen, gelezen, en op het strandje gelegen. Tegen twee uur s’middags was het tijd om onze spullen in te pakken en te vertrekken langs de airstrip naar het vliegveldje. Dit keer was de vlucht wat heftiger, dat wil zeggen dat we last hadden van turbulentie, ik was weer es in slaap gevallen in het vliegtuig maar toen werd ik echt wakker van de schokken, ik keek naar buiten en zag dat we in een regenbui zaten. Aangezien het maar een half uur vliegen is, waren we er weer binnen no time uit.
Daarna weer bagage pakken en ben ik naar huis gebracht. Ik vond het wel jammer om weer terug te keren naar huis en weer naar mijn stage te gaan maarja, je hebt weinig keus. Ik moest wel weer even wennen aan de drukte.
Volgende week maandag ben ik vrij want dan is het suikerfeest hier, dus heb ik straks een lekker lang weekend
Van vrijdagochtend tot maandagmiddag ben ik daar geweest.
Om half 7 s’ochtends werd ik opgehaald bij mijn huis door de groep waarmee ik ging. Ik ging s’ochtends op de Petra stijl uit mijn bed, dat betekent natuurlijk te laat en alles nog op het laatste moment, ik was net mijn broodje pindakaas aan het eten toen ik mijn naam hoorde, oh shit, dus ik ging snel mijn tas pakken en tanden poetsen. Ik was klaar voor vertrek, we reden naar het vliegveld waar ons vliegtuigje stond te wachten. Het was zo een vliegtuig waarvan de wielen niet inklappen (jaja). We moesten eerst alle bagage wegen en onszelf voordat we het vliegtuig in mochten. We waren met een groep van 20 mensen (het hele huis van Daphne, wat andere familieleden en ik). In het begin zag ik er een beetje tegenop aangezien ik bijna niemand kende, maargoed. De vlucht was oké, beetje bumpy maar wel spannend, helaas zaten mijn oren tijdens de vlucht alsmaar dicht en als ik slikte ging het ook niet weg, best irritant, maar toen ik uitstapte vergat ik het meteen. Wat een mooi gebied en wat een andere wereld. We werden door de gidsen begeleidt naar onze hut, de bedden waren heel goed, klamboe hing er gelukkig al, en er was ook een gewone wc en douche. Het eerste wat we deden was de kreek induiken want het was erg warm, en het zag er zo uitnodigend uit. Daar hebben we de halve dag gelegen, heerlijk gerelaxt en genoten van de natuurgeluiden, wat aasgieren, en vogels die vrolijk kwekten, ahum. Daarna hebben we een boswandeling gemaakt met de gids van ongeveer twee uur, dat was leuk, de gids wist alles te vertellen over de planten en dieren. Ik was eigenlijk best wel moe geworden dus toen we thuis kwamen ging ik even slapen, daarna natuurlijk eten, het was echt super lekker.
Lilly kookte gedurende de trip, ze kon het echt zo goed, lekker Surinaams, zoals nasi met kip, soato soep, bruine bonen met kip, broodjes met warme kip. Eigenlijk alles met kip. Maar ik hou ervan. S’avonds ging ik met een meisje van de groep, Sandra, even op zoek naar kodakmomentjes, maar toen kwamen we de gidsen tegen die in een boot zaten, toen zijn we daar bij gaan zitten en een beetje gaan kletsen. Ze waren erg aardig, er was een jongen die een beetje dronken was, hij dronk de Borgoe (rum) gewoon puur, hij zat naast me en ik viel bijna uit de boot van de dranklucht, maargoed, ik heb wel gelachen om hun.
De volgende dag was erg zwaar; we gingen de Volzberg beklimmen.Vlakbij het Foengoe-eiland loopt een 7,5 km lang voetpad naar de Voltzberg. De wandeling is pittig in de tropische warmte. De tocht naar de Voltzberg voert voornamelijk door hoog drooglandbos, een bostype met en grote verscheidenheid aan planten. Eerst loop je op een bospad, dit pad stopt bij de voet van de Voltzberg (245 m), waarna de steile beklimming naar de top volgt.
De gids ging gewoon op zijn slippers de berg beklimmen, maar wij gingen natuurlijk wel op onze schoenen. Het was ongeveer twee en half uur naar de voet van de berg lopen door het bos, nu was dit niet de hele tijd plat, maar steeds omhoog en weer omlaag en overal liggen boomstronken en takken (duh?) dus dat was ook al best zwaar. Maargoed, daar aangekomen waren we bij de voet van de berg, dan moesten we nog driekwartier klimmen om de top te bereiken. Het was echt heel steil, de berg is een rots, dus op het einde is het gewoon heel zwaar en schuin, ik was helemaal buiten adem en viel bijna dood neer toen ik er was. Toen pas keek ik om mij heen en zag het uitzicht, het was adembenemend, het was super en zo hoog. Ik ben er gaan zitten en gaan genieten, ondertussen ging ik ook eten en drinken en bijkomen van de tocht, ik viel alweer bijna in slaap. Maar daar kwam natuurlijk ook een einde aan, en de gids deelde ons mee dat het tijd werd om terug te gaan, dus dat betekent weer helemaal terug lopen, en dalen is niet leuk, misschien nog wel moeilijker dan een steile wand. We moesten weer twee en een half uur terug lopen, het was op het einde wel zwaar, maar we moesten even doorzetten. Het enige nadeel was dat we met een grote groep waren dus er waren mensen die gewoon een goed en stevig looptempo hadden en er waren groepen die wat langzamer liepen. In het begin was er één gids dus we moesten af en toe wachten op de groep achter ons (ik zat natuurlijk in de voorste groep). Op de terugweg waren er twee gidsen dus toen konden we goed doorlopen.
S’avonds lekker gegeten en gedronken wederom met de gidsen, ik was met Sandra en Tuija, de rest van de groep bleef in de hut
Sandra, Tuija, ik en de drie gidsen zijn op de rotsen gaan liggen toen het donker was en zijn we naar de sterren gaan kijken, ik wilde graag een vallende ster zien, we hebben er wel anderhalf uur gelegen en er ongeveer 10 gezien, althans, ik heb er vier gezien de rest van de sterren heb ik gemist “daar is er 1” ..…. “huh, wat?”.
Het was best koud s’avonds, maar de rotsen waren nog erg warm vanwege de zon die er de hele dag opscheen, dus ik werd wel lekker opgewarmd.
Later zat in onze hut zat een spinnennest en niet zomaar één, het waren namelijk allemaal vogelspinnen, en dit zijn geen shorty’s maar ze zijn harig en groot, en ze laten zich soms gewoon naar beneden vallen vanaf het plafond, dat was namelijk al een paar keer gebeurd. Gelukkig sliep ik niet vlakbij het nest en ik had mijn klamboe helemaal in mijn matras ingestopt, dus ik hoopte maar dat het goed zou gaan.
Zondag zijn we naar de moederval geweest, dit een grote waterval. Tegen de tijd dat we er waren was de batterij van mijn camera leeg, typisch geval van een beetje jammer. Maar dat mag de pret niet drukken, het was ongeveer driekwartier door het regenwoud lopen en toen waren we er. Helaas is het nu de droge periode in Suriname dus het water stond laag. We hebben even gelegen en gezwommen, dit was leuk. Ik voelde me weer best moe worden, mijn ogen werden zwaar, dus ben ik even op een rots gaan liggen, en weg was ik. Het was heel geestig want ze tikten op mijn been om mij te waarschuwen dat we gingen, ik schrok een beetje wakker. Tuija vroeg aan de gids of we niet terug konden zwemmen (met zwemvesten) i.p.v. weer terug lopen. Hij vond het een goed idee.
We zijn lekker terug gedobberd met af en toe een best harde stroming, toen kwamen we terecht bij een afgelegen strandje, daar hebben we even gelegen met zijn allen en (hoe kan het ook anders) bruin geworden.
Daarna weer teruggekeerd naar de hut waar we een beetje hebben gedronken en gekletst. De gidsen hadden geen goed licht in één van hun hutten dus hadden ze een tv aangezet op sneeuw, en dit moest dan als licht functioneren? Ik heb erom gelachen, wij alledrie.
Op de laatste dag hebben we niet veel bijzonders gedaan, beetje gezwommen, gelezen, en op het strandje gelegen. Tegen twee uur s’middags was het tijd om onze spullen in te pakken en te vertrekken langs de airstrip naar het vliegveldje. Dit keer was de vlucht wat heftiger, dat wil zeggen dat we last hadden van turbulentie, ik was weer es in slaap gevallen in het vliegtuig maar toen werd ik echt wakker van de schokken, ik keek naar buiten en zag dat we in een regenbui zaten. Aangezien het maar een half uur vliegen is, waren we er weer binnen no time uit.
Daarna weer bagage pakken en ben ik naar huis gebracht. Ik vond het wel jammer om weer terug te keren naar huis en weer naar mijn stage te gaan maarja, je hebt weinig keus. Ik moest wel weer even wennen aan de drukte.
Volgende week maandag ben ik vrij want dan is het suikerfeest hier, dus heb ik straks een lekker lang weekend
-
18 Oktober 2006 - 19:12
Mama:
Leuke trip heb je gemaakt!Je bent lekker actief geweest en hebt heel wat gezien van de natuur van Suriname. Wel eng met die vogelspinnen. Ik moest wel lachen dat die tv dienst deed als licht!
veel liefs en een dikke kus mama -
18 Oktober 2006 - 19:50
Roos:
Wat een prachtig verhaal! Super! I'm jealous!
Droom maar lekker na van je trip aan je bureautje!
Dikke kus, roos -
19 Oktober 2006 - 09:08
Marlies:
wow, het klinkt echt zooo vet allemaal.
Super mooi die trip van je! Ik zie het helemaal voor me; dat crummy lil' vliegtuigje but whattayadoaboutit!
Ik ben echt trots op je dat je bij de 'eerste groep' hoorde tijdens die bergwandeling. Remember Frankrijk...toen zat je altijd bij de laatste groep: YEAH, in je eentje!! :)
He maar leuk mais, I enjoyed the story!!Binnenkort kom ik ook Suri onveilig maken, ik moet wel een klamboe hebben. Maar een vogelspinnetje hier of daar doesn't bother me...*right*
DIKKE KUSSSS -
19 Oktober 2006 - 20:35
Claudia:
Jeetje, wat een super trip heb je gemaakt. Echt heel erg gaaf! Ik vind ook dat je hele mooie foto's hebt gemaakt. Vooral de zandbank vond ik erg mooi om te zien. Volgens mij vermaak jij jezelf steeds beter!
Veel plezier nog!!!
-
20 Oktober 2006 - 11:57
Marian:
Hoi Petra,
ik ben best een beetje jaloers op je. Wat een ongelofelijk mooie excursie. Wij gaan komend weekend kamperen in de Ardennen, maar dat is behelpen met die verhalen van jou! Groeten Marian -
20 Oktober 2006 - 19:16
Niels:
Petey!!!!
Leuk verhaal hoor. Leuke foto's ook. Begrijp ik goed dat je met een vogelspin op de kamer hebt geslapen? En dan ook nog gieren, apen en andere beesten die daar loslopen. Mmmm, wat zal je zus daar genieten. Nog een maandje en dan mag ze aan de bak.
Rustig aan!
XX Niels -
21 Oktober 2006 - 08:42
Veer:
Wat gaaf, peet :)
Veel liefs van Vera! -
21 Oktober 2006 - 21:39
Rogier:
Ehhh je slaapt wel veel als ik het zo lees... Half uur vliegen en toch nog in slaap vallen!!! :)
Maar je vermaakt je, en dat is goed. Gezellig als Mama en Lies straks komen. Kunnen ze de spinnetjes een beetje temmen.
Geniet ervan, groeten uit Amersfoort,
Rogier -
22 Oktober 2006 - 13:35
Mike:
Dag Peet!
Onzettend mooi daar zeg. Wat leip met de vogelspinnen. Echt goed dat doet. Veel plezier nog!
Take care, Mike. -
25 Oktober 2006 - 18:56
Agnes:
Hey toffert, je hebt de top bereikt. Helemaal knap van je. Bij ons regende het te hard. Ballen. Maar geniet! Ik ben alweer jaloers als ik alles lees en zie. Dikke knuf! P.s. Tussen die twee gidsen ben je niet echt wit... alleen je t-shirt. Verder rode wangetjes ;) -
27 Oktober 2006 - 08:50
Peter:
Hoi Petey.. Wat een supervet verhaal! Je omschrijft het ook zo mooi, als een boek, het leest lekker en je bedenkt er je eigen plaatjes bij...geweldig. Kan me wel voorstellen dat iedereen die het leest jaloers is. 't lijkt me echt zo tof om dit een half jaar mee te mogen maken.. lekker tot 3 uur werken elke dag is prima toch ;) Verlang je wel naar Nederland of vind je het wel best daar? Knuf, en keep up the good stories! -
27 Oktober 2006 - 13:29
Wim:
dag petra,
fijn om te zien en te lezen dat het goed met je gaat. zo te zien heb je het goed naar de zin.
gezien de foto's verkeer je in goed gezelschap: apen spinnen, insecten etc. als ik me goed herinner was je daar altijd al dol op (gniffel, gniffel). het kan verkeren zullen we maar zeggen. wel avontuurlijk allemaal, maar misschien is de werkelijkheid nog veel mooier (of erger), met geen pen te beschrijven of zoiets. een foto zegt meer dan woorden kunnen vertellen. tenzij je zoals jij heel beeldend kunt vertellen natuurlijk. maar wat dan als dat wat je vertelt mijn, al is dat nauwelijks voorstelbaar, voorstellingsvermogen te boven gaat? al is studeren door nog onbekende materie ook een (geestelijk) avontuur, ik ben benieuwd naar je volgende, fysieke, avontuur.
groetjes en tot ziens. -
01 November 2006 - 17:43
Niels:
Uh ben je gestopt met je site??????? -
03 November 2006 - 18:45
Petey:
Update volgt zsm -
03 November 2006 - 20:14
Bep Wildeboer:
Zo te zien heb je het goed na je zin, ik had even niet gekeken, maar een mooi reisje heb je daar gemaakt.geniet maar lekker.
Loopt je studie ook goed?
Je mam en marlies komen nu ook bijna, fijn voor jou en voor hun. Het ga je goed,
Bep. -
24 November 2006 - 12:07
An Noniem:
De Raleighvallen zijn representatief voor een typisch Midden-Surinaams heuvellandschap met hoog drooglandbos als dominante vegetatie. Daarnaast komen ook kleine stukken zwampbos, drasbos, lianenbos, savannebos en bergsavannebos voor. ???????
Hahahahhahaha!!! zwampbos, Heuvellandschap met hoog drooglandbos als dominantie vegetatie?! WAt voor aardrijkskunde boek had jij naast je liggen?
Ik dacht even je stuk lezen omdat ik er ook over na zit te denken om naar de Releighvallen te gaan. Informatief hoor! (y)
ps: al aan het klaar maken voor de stalkweekend? Ik zal je vanacht tot 9u niet storen ;), haha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
