Ziek

Daag...

ik ben weer een beetje beter, dat wil zeggen dat ik weer kan praten en kan functioneren in het dagelijkse leven.
De afgelopen dagen waren echt niet tof. Het begon eigenlijk vorige week donderdag/vrijdag. Toen kreeg ik last van mijn keel, maar toen was het nog niet pijnlijk en ik dacht dat gaat vast wel weer vanzelf over. Vrijdagavond ben ik nog uit eten geweest en daarna nog even op het terras gezeten maar toen besloot ik maar om met de taxi naar huis te gaan om mijn stem te besparen. Zaterdag zijn we naar het zwembad gegaan, toen voelde me redelijk oke, we hebben een beetje op een handdoek gehangen en rustig aan gedaan, toen ik thuis kwam voelde ik me wel een beetje raar, ik ben gaan zitten en ineens kreeg ik het erg warm. Nu is het zo dat er bij mij in huis drie meisjes wonen die in een ziekenhuis stage lopen dus 1 van hen had wel een thermometer bij zich. Ik heb hem in mijn mond gedaan en ik had 39.3 graden koorts. Ik schrok wel een beetje want ik had dat ook weer niet verwacht. Vanaf dat moment ging het me allemaal een beetje te snel. Ik ben die avond maar vroeg naar bed gegaan, maar slapen kon ik niet, ik had heel erge keelpijn en ik kon niet slikken en mijn neus zat dicht (hoe moet ik ademen?!).
Toch nog een paar uur geslapen, maar toen ik zondagochtend wakker werd dacht ik echt dat ik gek werd, zo een pijn in mijn keel en overal in mijn hoofd. Toen ben ik naar beneden gegaan naar mijn huisbazin en s’ochtends aangeklopt, ik vertelde haar dat ik heel graag NU naar de dokter wil omdat ik het niet meer trok. We zijn vrijwel direct naar het ziekenhuis gegaan, daar aangekomen heb ik me geregistreerd en moest ik wachten op mijn beurt. Dit betekent ongeveer anderhalf uur wachten op maar twee houten banken voor dertig patiënten. Maargoed in Nederland moet je ook lang wachten. Toen ik aan de beurt was, was ik zo blij, de arts bekeek mijn keel en constateerde meteen dat mijn amandelen ontstoken waren. Ze schreef me antibiotica voor en paracetamol voor de koorts.
Toen ging ik weer naar huis, ik pakte een taxi voor het ziekenhuis. Tot overmaat van ramp maakte de taxichauffeur nog een move naar mij, ik zat daar half weg te zakken in mijn verrotste kleding en hij maar vragen naar mijn telefoonnummer, ik heb echt zo boos gedaan, nee, nee en nog eens nee gezegd, en toen we bij mijn huis waren heb ik hard die deur dichtgeslagen.
Thuis aangekomen vroegen de meeste huisgenoten hoe het was gegaan. Nynke wilde wel samen met Liesbeth de medicijnen halen. Ik was opgelucht dat ik dat niet hoefde te doen, ik ben toen maar op bed gaan liggen, zowat de hele dag.
Maandag en dinsdag waren nog erg zwaar omdat ik zelf geen vooruitgang zag ondanks dat ik de medicijnen slikte. Ik leefde op ijsblokjes en ijswater omdat dat eigenlijk het enige was wat ik kon hebben. Maar dinsdagnacht heb ik voor het eerst de hele nacht doorgeslapen, dat was echt beter. Het doet nu ook minder pijn, maar nog niet zoals het moet zijn. Ik voel in ieder geval vooruitgang en dat doet mij zeer goed.

Vorige week stage gelopen, het was heel interessant, maar ook wel pittig. Het is wel duidelijk te merken dat ik in een ander land ben dan Nederland. Ik werk in een gebouw met een aantal verdiepingen, ben ff kwijt hoeveel, maar op sommige verdiepingen is er geen stromend water, ( erg handig als je naar het toilet moet) dan moet je naar een andere kamer gaan waar er wel een kraantje is. Verder hebben ze nog wel redelijk veel computers en printers e.d. maar ik ben wel blij dat ik mijn eigen laptop kan gebruiken.
Daarnaast hechten zij op mijn afdeling veel waarde aan nette kleding. Dat wil zeggen dat heupbroeken niet worden toegestaan, en het mag niet strak zitten. Dusssssss….
Toen ben ik nog maar ff de stad in gegaan om wat nette kleding en schoenen te kopen. En dat kan heel goedkoop hihi.

Dit weekend gaat mijn huis op trip, maar ik heb besloten niet mee te gaan want dat kan niet vanwege mijn conditie. Echt super balen!!!

Stuur binnenkort weer newe foto's..
-X-